Ιδέα ο κόσμος…

Ιδέα ο κόσμος

και με ιδέα τεκμαίρεται·

άπλαστος

ακόμα,

γεννά φωνήεντα χαράς,

κι ας μην του λείπει

μια θλίψη.

Φουσκώνει στήθος διδαχής

του εγωισμού του παραδίνεται

πώς να τον πεις που είναι σκεύος που ανασκευάζεται- πώς

να τον πεις

που λύνεται σαν κόμπος που κρατά την ειμαρμένη;