ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.

Κ΄.

Άσε με να σε γνωρίσω, να μείνω μόνος

εγώ με σένα, εσύ με μένα, εμείς

με τον εαυτό του ο καθένας, χωρίς

να μας μιλούν οι άλλοι για τ’ αδιάφορα

σχέδιά τους.

Να σε πάρω από το χέρι και εκεί να βρεθούμε

που ξαφνικά- ενώ χαράζει- μια ποίηση πουλιού

που κελαηδάει ανασυνθέτει το Παραδεισένιο

τοπίο.

Και να σε φιλήσω εκεί που από το παρόν κλέβει ιδέες

το θάρρος του μέλλοντος.

Άσε με να σε γνωρίσω, να πω

ότι τώρα πραγματικά θα υπάρξουν όλα:

Τα όνειρα, τα πάθη, οι πόθοι

και η εκπλήρωσή τους που μ’ ένα ραβδάκι γίνεται

μαγικό της αγάπης..

ΚΑ΄.

Αν όλη η αγάπη γίνεται στο τέλος ποίηση

άσε με να τραγουδώ τα μάτια σου

μέχρι το τέλος της μέρας..

ΚΒ΄.

Μην έρχεσαι κοντά μου με αυτά που ξέρεις- έλα

μ’ αυτά που δεν ξέρεις

θέλοντας να μάθεις

της δικής μου καρδιάς μουσική.

Και όταν θα ρωτάς που σε πάω- εμπιστέψου

το φως        

αυτό το πιο λυτρωτικό βασανάκι

που ψέματα δεν ξέρει να μιλά..