...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Ιουλίου 2010

Όπως σβήνει η μέρα και αληθινά αντέχει ακόμα η ψυχή...

3.

Όπως σβήνει η μέρα και αληθινά αντέχει ακόμα η ψυχή...

Δεν μου λέει τίποτα το άστρο που πέφτει γυρεύοντας
Την τελευταία χάρη μιας ευχής.

Κρατώ την νύχτα απ’ το φαρδύ της μανίκι.

Έχω δει τον θεό!
Στης μαργαρίτας τα προσευχητάρια!

Ο πιο λεβέντης άνεμος
ξιφομαχεί με έναν θηλυκό εαυτό του.

Εσύ λυτρώνεσαι με λέξεις που είναι πιο σημαντικές
Μέσα στο νύχτιο ποίημα!


28.6.2008

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Οπως σβήνει η μέρα κι αντέχει ακόμα η ψυχή,
δεν θρηνεί ποτέ στο χαμό της, γιατί αποκόμισε σοφία να ξεκινήσει με ελπίδα την επόμενη....
Ετσι εσύ γράφεις ένα νύχτιο ποίημα κι εγώ αποκομίζω λίγη από την σοφία του !!
όμορφο Σ/Κ εύχομαι ποιητή !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Και ΠΡΕΠΕΙ να αντέχει ΔΕΣΠΟΙΝΑ η ψυχή..
να κάνει σαν έναν λυρικό χορό πάνω από τα πράγματα..
να τα ραντίζει με λούστρο αισιοδοξίας..
να τα φροντίζει για να έχουν την ποιητική τους διάρκεια..
να τα καρπωνόμαστε μέσα από την άλλη, άυλη τους υπόσταση, εμείς..
Την καλημέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου