ΣΤΙΓΜΗ..

Το πρωινό εκφράζεται με άνεμο
με δωρική αποκάλυψη
με γεωμετρική εντιμότητα κι ισορροπία
με εγγυήσεις ευθύτητας και νότες
εκεί που ένα σύδεντρο με λεύκες ζωηρές
ξαίνει τον χρόνο
κι αήττητο μέσα στα μάτια μου περνά..

Πετούνε χαμηλά πουλιά- σαν για να βρέξει..
Σε σχηματισμούς που αλλάζουν άξαφνα- κι αν δεις
από το γρήγορο πέταγμά τους
γδαρμένος μένει ο μολυβένιος ουρανός..

Θαμπά λόγια και θαμπότερα αισθήματα
και των μουσικών το μεσημέρι που βρέθηκε
να ελεεί τα ωραία άλογα
που απόκαμαν
και στάθηκαν αγκουσεμένα μέσα στα ιπποφορβεία της ημέρας..