Σου παραδίδω το κορμάκι μου
Μαύρο και άραχλο
Για να το μεταφράσεις
πάνω απ’ το χάος-
Και την γη αυτή που πάσχισα
Να σώσω αλλά δεν σώζεται
Με το μιαρό φορτίο της
Εκατομμύρια ανθρωπάκια
Δωσίλογα, που τρέφονται
Απ’ τον εγωισμό τους
Πάρτην και πράξε
ό,τι θες
Εγώ κουράστηκα
και πια δεν θέλω
Παρά στην μοναξιά να κατοικώ
Και τίποτα να μην μου ανήκει-
Και άσε με στην νύχτα που με νανουρίζει
κι όταν ξημερώνει
Εγώ είμαι ο εαυτός που ήμουν και δεν έχω ν' αποδείξω τίποτα
Που να χρειάζεται τόσους ημιμαθείς κριτές
για να το επικροτήσουν-άσε με
Να ρεμβάζω στα μέλλοντα
Αθώος και βασιλιάς των αθώων..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Oύτε εμείς δεν μπορούμε να αντέξουμε τον εαυτό μας, ποιος άλλος μπορεί.
Αξίζει που υπάρχουμε;
Μήπως διαλύσουμε όλο τούτο το έργο Του;
Καλημέρα!!
απελθέ το ποτήριον τούτο
οι μεταφράσεις δεν είναι το φόρτε μου
να πάρω μεταφορά ίσως?? μεταβίβαση?? για να δούμε..
Ελενα Λ
αξίζει πάντα να θυσιάζουμε κάτι στον βωμό μιας Προσπάθειας..
Δεν νομίζεις;
Το έργο πρέπει να μελετάτε και να αναπλάθεται αν χρειαστεί..
Να τολμούμε πρέπει..
Τίποτα δεν τελείωσε ποτέ..
Καλημέρα σου!
akrat
το πνεύμα των λόγων μου πάντως είναι μια κούραση και μια θλίψη για κάτι που ίσως και δεν τελεσφορήσει καλά..
Σιτίζομαι από τις σκέψεις και πάντοτε από τον συμβολισμό των πραγμάτων..
Δημοσίευση σχολίου