Θα σου επιστρέψω τον αντίλαλο όχι την φωνή

Θα σου αρνηθώ όλο το κόκκινο

του φεγγαριού, την νύχτα

Που σε κρατώ αγκαλιά και σφαδάζουν

οι πόθοι σου

Λαβωμένοι από μένα.

Θα σου επιστρέψω
τον αντίλαλο όχι την φωνή

Που ξεκλειδώνει τις αβυσσαλέες πεδιάδες
του νου· θα σε πληγώσω

Και σαν ελαφίνα κοντά μου θα ‘ρθεις

Να χαϊδευτείς και να ζητάς μιαν ήμερη εκδίκηση.

Σε έχω
μιαν έγνοια στο μυαλό- πώς περνάς

Τις μέρες σου εκεί που είσαι ένα κορίτσι πάντα
που αναστατώνεται

από τις αδικίες.

Σε έχω

Μιαν έγνοια στο μυαλό- και βάλλω

Εναντίον αυτού που δεν θα σε καταλάβει μα

Θα ‘ρθει κοντά σου άμαθος και όταν φύγει

Πάλι άμαθος θα είναι..