Θα κριθούμε για την πληγή που κουβαλάμε
και μας καθορίζει..
Τρέμουνε οι τοίχοι σαν να γίνεται ο
ξαφνικός σεισμός
Των ψευδαισθήσεων, το σύμπαν αλλάζει
Μετατοπίζονται οι προτεραιότητες, ο
χαύνος από όλα απουσιάζει, ένας μικρός χαμός
και να μην σέβονται τους ωροδείχτες
τα εγωιστικά δευτερόλεπτα-
τα εγωιστικά δευτερόλεπτα-
Μπουκώνονται με θλίψη οι ψυχές, ανάγκα
πείθονται και οι θεοί- βρες
Το ένα που αγάπησε τον ερμαφρόδιτο
πληθυντικό του
Και έγινε εκείνο που αδύνατον να το
αποταμιεύσεις και πονάς
Γιατί σε ζόρισε η φτώχεια μέχρι
απιστεύτου..
Λέω και για να λέω κάποτε από του αίματος
τραβώ τον ζωτικό παλμό-
Λέω και για να λέω εκτίθεμαι σε σένα που
αν δεν καταλάβεις θα με εχθρεύεσαι..
Η ποίηση με ψήνει και με τήκει με τα
φλογοβόλα μάτια της..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Η ποίησή σου ως αίμα ζωογόνο, νου και καρδιά τροφοδοτεί. Η ποίησή σου φλογοβόλα, το κέντρο των πραγμάτων πυρπολεί. Πώς να μη σε καταλάβω-ουν; Πως να την εχθρευτώ-ούν; Κοινές πληγές – κραυγές κοινές – λαχτάρες ίδιες.
Εσύ – η ποιησή σου – εμείς…
Βίκυ μου σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τα λόγια σου..
Ταγμένοι είμαστε κι εσύ κι εγώ σ’ αυτήν την γωνιά που εξαργυρώνεις την ψυχή σου με μια καυτή λέξη που μετά καίει τον νου και την παλάμη σου..
Αυτό που ζητάμε δεν θα το βρούμε παρά στην γη μιας Ουτοπίας..
Καλή σου μέρα και να περνάς καλά!
Δημοσίευση σχολίου