έρχομαι αγάπη μου από μονοπάτια που αγαπά η καρδιά σου!

Όταν θλίβομαι απ’ την πραγματικότητα

προσπαθώ να σκεφτώ το χαμόγελό σου

το μελίρρυτο γέλιο και τα μάτια

που ανοίγουν μια δίοδο αστραπιαία

προς αυτό που με άλλα λόγια λέγεται ρητή Ομορφιά-

Πικροί οι καιροί- και πικρότεροι οι άνθρωποι·

ντύσου με πανοπλία να αντέξεις· πυροβολούν

στα τυφλά - κι όποιον πάρει η μπάλα-

Στην χώρα την ουτοπική ενός βιβλίου βρίσκω καταφύγιο

κάποιες φορές·

εγώ ο θύτης και εγώ το θύμα- κριτής

κρινόμενος και για όλα λόγο να δίνω.

Σμίγω βιολέτα πάνω σε ένα κλωνί γιασεμί·

ο ουρανός συγκαταβαίνει·

πανωλεθρίες σπέρνει η απόφαση αν είναι πουθενά μην σκοντάψει·

έρχομαι αγάπη μου από μονοπάτια που αγαπά η καρδιά σου!