Σκοτείνιασα
τα πάντα και σ’ άφησα να ζεις
σαν σκιά
σαν σκιά
μέσα
μου. Έτσι είναι ο πόνος:
καθιστά
τα μυαλά αφιονισμένα·
χλόμιασαν
κάποτε τα χρώματα·
μόνο
η εβδομάδα που
ήταν σιωπηρή
σαν τα γύρω μου δέντρα,
σαν τα γύρω μου δέντρα,
δεν με απογοήτευσε.
Στο
Αργοστόλι στο λιμάνι
ξεχείλισε
ένα φως αστεριού
επάνω
στα νερά,
κάτω
από τον ουρανό,
εκεί
που
έλαμψες,
μες το μυαλό μου και
μες το μυαλό μου και
ήσουν
κάτι που εχάθη’-
Γυναίκα
που ο έρωτας είδε,
εξουσία
που θέλησε
το αποκαθηλωμένο φεγγάρι..
το αποκαθηλωμένο φεγγάρι..
Αργοστόλι 12.2.2013
2 σχόλια:
...πρόσεχε τις όμορφες Κεφαλονίτισσες,
έχουν άλλον αέρα!
Δεν σε πρόφτασα.
Πότε γυρίζεις;
Οι ηλιαχτίδες σου, υπομονετικά περιμένουν.
Για λίγο.
Χαιρετισμούς στην Μαριάννα,
Υιώτα,
Υιώτα
ναι καλά μου τα λες..
ποιός ξέρει αλλιώς τι με περιμένει..
είμαι στην Αθήνα αλλά πάλι θα φύγω μάλλον το ΣΚ..
Χαιρετισμούς στον Δημήτρη σου!
Συνονόματη..
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου