ΛΑΡΙΣΑ..

Τα πράγματα που δεν ορίζω ορίζουν από μόνα τους μία συνθήκη τελειωτική.

Απορροφούν την ασημαντότητα. Κι όσο

Τα πλησιάζω να τα ερμηνεύσω με τον νου, τόσο 
μου απιστούνε σαν να είναι

Δρεπανηφόρα άρματα που εστιάζουν στην μέρα που σβήνεται 
σαν αυτή η Παρασκευή.

Στην Λάρισα είμαι εγώ κι όμως είμαι ο μέσα μου άλλος-

Αυτός που εξοργίζεται από την αδικία και γράφει

Χιλιόμετρα στον χάρτη σαν ένα αεικίνητο τεκτονικό ρολόι που καταδεικνύει

Δυνητικά κοφτερός που είναι ο χρόνος.

Η επαρχία μεταμορφώνει την Ελλάδα.

Η επαρχία είναι το ζωντανό κύτταρό της.

Κι όμως-

Υποψιάζομαι ότι και τέλμα μυρίζει.

Ταξιδιώτης επί το έργω συλλέγω

Εικόνες και εκτελώ δύσκολα μεροκάματα.

Είναι ένα ηφαίστειο που με απειλεί

Κι είναι σαν να μονομαχώ εγώ ο ίδιος μ’ εμένα..

                                                   Λάρισα  15.2.2013