...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

22 Ιουνίου 2010

Μπορώ και διαβάζω τον άνεμο

Μπορώ και διαβάζω τον άνεμο- οι πνοές του
πάνω στα ανθισμένα φυτά
είναι απόλυτα της δικαιοδοσίας μου. Ορίζω
αυτό το χάδι σαν ανάσα που υπόσχεται
θεό. Δεν κοιμάμαι, δεν πτοούμαι, δεν απελπίζομαι.
Δεν είναι μια ήττα μέσα μου αγιάτρευτο τραύμα.
Αγκαλιάζω τις ιδέες και μου γίνεται πιο πλατύς ο ορίζοντας.
Μιλώ με λόγο που κάρπισε.
Φανερώνονται κάποτε όλα: οι ψυχές απαστράπτουσες
φωταγωγούν το έρημο βασίλειο της νύχτας.
Και κείνοι οι μενεξέδες που πολλά υπόσχονταν
λίγο πριν την αυγή- τώρα να, κοίταξε: τρίζουν
το ζορισμένο τύμπανο της όρασης να καταγράψει την αλήθεια τους.
Με τόσα ποιήματα που είπα δεν μπορεί παρά να αναρριχηθώ
ως τον αυλόγυρο που κρύβει τον παράδεισο.
Και θα φωτογραφήσω τα τοπία που ήθελα
ο νους μου μόνο αυτά να έχει..

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Εσύ που μελετάς τον άνεμο, ακούραστος ταξιδευτής ζωής ,που ο λόγος σου καρπίζει ,ψυχή απαστράπτουσα φως..
Κοίταξε στο βάθος σ εκείνο τον πλατύ ορίζοντα ...εκείνη τη γραμμή που χωρίζει τον ουρανό απ τη θάλασσα ..
Εκείνη την ψιλή γραμμούλα που σου κρύβει εκείνο τον Παράδεισο ποιητή, που όσο λαχταράς να φτάσεις, τόσο πέρα σε πάει ..κι ειναι ατέλειωτος ο δρόμος...
Ομως ξέρω πως Εσύ θα φωτογραφήσεις τούτο το τοπίο,κλείνοντας βαθιά μέσα σου την αλήθεια του
κι εγώ η ταπεινή σε βεβαιώνω, πως έχεις κερδίσει την αυγή του !!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

"θα φωτογραφήσω τα τοπία που ήθελα"

αυτό ζητάω..
Κι είναι πολύ και λίγο..
Την καλησπέρα μου!
ΔΕΣΠΟΙΝΑ..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου