...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

21 Ιουνίου 2010

Ήρθε και έφυγε η σκλαβιά- αλλά η σκλαβιά είναι πάντοτε μέσα μας.

Είναι γιατί έχω θελήσει μια πατρίδα στοχασμού
όπου χωράνε λίγοι.
Απιστούν στο αθώο οι άνθρωποι.
Έχω εξαργυρώσει τα όνειρά μου.
Δεν μου μένει
παρά ο καημός ν' αρέσω σ' ένα ρόδο πρωινό
που μες την μέρα φορτωμένο έμπνευση μιας νύχτας έρχεται.

Δεν υπάρχω αν δεν υπήρξε το ποίημα- δεν μπορώ..
Με κατέφαγαν τόσο οι λέξεις..
Οι δύο κόσμοι που ζούμε: ο ένας
ορατός, σφύζει από περίσσεια ύλης- ο άλλος
αόρατος από ψυχή και νοήματα φλέγεται.

Ακολουθώ το πεπρωμένο μου:
Όπως της πατρίδας μου τα γραμμένα, μέσα εκεί στους αιώνες.
Ήρθε και έφυγε η σκλαβιά- αλλά η σκλαβιά είναι πάντοτε μέσα μας.
Όποιος από ελευθερία καταλάβει σήμερα
αύριο θα βελάζει
αμνός-
μέχρι να γίνει η βορά των λύκων.
Πρόσεχε!
Πρόσεχε!

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Εχω απαρνηθει το θεϊκό άγγιγμα της προστασίας...
Εγινα βορά στο στόμα καποιων αδηφάγων λύκων που καταπίνουν συνειδήσεις...

Σε κοιταζω...
Βλεμμα που διορατικά αχιχνευει μέσα από το σύννεφο τη λιακαδα που έρχεται...
Βλεμμα ενισχυει εκεινο τον ήλιο στο δίχως πατρίδα ποίημα...

Ανατελει απόψε το χθες, μεσα στο ρίγος των χεριών μου...
ρυτίδες αναμνησεων κι εγω να βουλιαζω στην αυταπαρνηση μεχρι να ξαναβρω τον εαυτο μου πιο πληρη και πιο ωριμο από ποτέ...
---

Στρατη, είσαι πολύτιμος γιατι δινεις δυνατα κινητρα......

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Δεν υπάρχω αν δεν υπήρξε το ποίημα- δεν μπορώ..
Με κατέφαγαν τόσο οι λέξεις..

Την καλησπέρα μου ΚΑΚΙΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου