Από τις αναμνήσεις μου κρατώ εκείνες που ποτέ δεν με πρόδωσαν.

Διαβάζω τον θάνατο- η ζωή είναι ένα κυνικό ποίημα
που καταλήγει σε κείνον..
Από τις αναμνήσεις μου κρατώ εκείνες που ποτέ δεν με πρόδωσαν.
Ήμουν κάποτε νέος, γεύτηκα τα καλούδια του έρωτα.
Φίλησα το κρασάτο στήθος, άγγιξα
το πολύλαλο κορμί, το ένιωσα
να ριγά
μέσα στα χέρια μου-
ώσπου να γίνουν τα χέρια μου
δόκανο της αφής
που καίει και με τα δάκρυά της φτιάχνει ο θεός
αντένες
που μιλούν για να ακούσουν όλοι
συμπαντική ομορφιά..