μια μουσική –όχι γαλάζια ή λευκή- μια μουσική αρχαιότροπη

Στο φως που τρέχει πάνω από τους ορυζώνες
ένα ελεύθερο πουλί που ένιωσε
δικαίωμα να υπερβάλλει.

Και μια μουσική –όχι γαλάζια ή λευκή- μια μουσική
αρχαιότροπη, γυμνή, υποταγμένη
στον παλμό της εύφορης γης.

Ο λόγος έχει αφιόνι, ο λόγος εξάπτεται
κάποτε γίνεται η μικρή στιγμή μεγάλη
η αλλαγή στον τρόπο που κοιτάς δεν έχει νόημα
η περίπτωση τώρα είναι σπουδαία
που το γραμμένο εξίσου είναι ρέον ποταμός- κι η πεμπτουσία
των πάντων μες το παρόν σου φανερώνεται.

Πόση σκέψη διανύουμε πριν να βρεθούμε
σε ένα ξέφωτο δύσκολο απ' όπου
κοιτάς αλλιώς και τον ίδιο τον θάνατο- κοιτάς
και δεν ξέρεις ποιά είναι η ζωή για ζωή..

Επιστρέφω από μέρες που δεν τις εμπιστεύτηκα
ποτέ μου. Έμαθα την ψυχή μου ουρλιάζοντας
λυσσασμένα- να μου αποδοθεί
ένα δίκαιο αγκαθωτό- όπως
να σε κεντά τσουκνίδα
και να σε πνίγει το αίμα
το πάθος
το γάργαρο όνειρο..

6.4.2010