...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Ιουνίου 2010

αθώα αφιερωμένος στην θρησκευτική οξύτητα των λέξεων.

Μιλώ (και θέλω να μιλώ) όπως ένα λεμόνι
ξινό μέσα στον ήλιο μιλάει:
συλλαβίζω ένα ένα τα χρώματα.
Τελικά αποφάσισε για μένα η μοίρα: είμαι
αθώα αφιερωμένος στην θρησκευτική οξύτητα των λέξεων.

Α, περισπωμένη που λείπεις, οξεία που ζεις
και βασιλεύεις όπως ένα αιωνόβιο δέντρο θα κάνει
το κορμί του πιο άξιο να μας πει για των ανέμων όλων τα παιδιά.

Και στο πέρασμα των χρόνων είναι αναμέτρηση της αναπνοής των όντων τα ποιήματα-
σα να αγωνίζεται να φτάσει κάπου αγκουσεμένα του θεού μέσα μας η πνοή..

Βλέπω την εικόνα της πραγματικότητας σαν η φαντασία μου επιδέξια να την έφτιαξε·
λαχανιάζει ο λόγος μου·
τίποτα σκοτεινό για μένα.

Από τις αστραπές των ιδεών οι ουρανοί της σκέψης μου ριγώνονται και είναι
όπως καημός που δεν θα πω με λέξεις. Και αυτή
η αισιοδοξία που σαλπίζει για μια έφοδο εκεί ψηλά στον ουρανό
είναι υπόσχεση που μάλλον πραγματοποιήθηκε..

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Αν συνεχίσω να αναρωτιέμαι εδώ μέσα πως ένας άνθρωπος ξεκινάει το γραπτό του με:
"Μιλώ (και θέλω να μιλώ) όπως ένα λεμόνι
ξινό μέσα στον ήλιο μιλάει:"
και στη συνέχει παράγει μουσική από λέξεις, σίγουρα θα χρειαστώ ψυχολογική υποστήριξη!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ωχ!
Αρχίζω να κάνω κακό στην υγεία σου..
(θα το γράψω και πάνω πάνω στην σελίδα:
ΠΡΟΣΟΧΗ! Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ..)
Η καλύτερη θεραπεία στις μέρες μας είναι το Μουντιάλ..
(εγώ δεν το βλέπω..)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου