Τι πληθυντικός ο ήλιος του Νοέμβρη, τι μέγιστος!
Αναφλεγόμενος ανάμεσα σε τόσα άστρα
Απλησίαστα, σαν το τεκμήριο μίας αόρατης Δημιουργίας.
Ταριχευμένες φωτιές, έωλα λόγια
Μετέωρες είναι οι νύχτες μου, καρφώνω
Μια αίσθηση στον ουρανό, ξερίζωμα είναι
Που προσκολλήθηκα σε μία φθαρμένη ιδεολογία
Ορατών τε και πάντων των αοράτων!
Εξελίξεις τώρα κάτω από την σκέπη των πραγμάτων.
Παραπαίουν αφρόντιστα τα γεγονότα.
Οι κατακτήσεις των λόγων μικρή διεκδίκηση να γίνει φυλακή η ελευθερία και να την δεχτούν
Οι μάζες οι πανζουρλισμένες μέσα στον ντουνιά.
(Βλέπεις κι η Ποίηση άλλαξε το γυμνούλι πρόσωπό της)…
Θα μας τα πει όλα και τσεκουράτα τα καθέκαστα.
Όποιος αμφισβητεί τις άοκνες αναζητήσεις μας
Θα σβήσει σαν η κάφτρα του τσιγάρου στα σφιγμένα χείλια του αποκαρδιωμένου….
Εδώ πατώ και κάπου αλλού ολοένα βρίσκομαι…
2/11/2024
Αναρτήσεις
