Αυτό που χτίζουνε τα λεξιλόγια…

 

Ραγίζει το σύμπαν σαν απρόσμενη φωτοβολίδα,

Έναστρος και μονήρης ο φλοιός του,

Φλογίζει ο νους την μοίρα του σχεδόν την αμφισβητεί

Παθιάζοντας χαρμόσυνα την συνείδηση·

Ψάξε να με βρεις με σκεπάζει ένα χάος

Και ξέχασα να ομολογήσω ότι ο πιο μεγάλος άθλος μας

πάντα θα είναι ένα λεξιλόγιο φιλότιμο

Που δείχνει το ύψος μας και δείχνει το βάθος μας καθώς

Απομένουμε μέσα στην Ιστορία αδέκαστα μόνοι, με πεπραγμένα

Ψυχής και φωτιάς…

Μόνο οι λέξεις μας θα μας προσδιορίσουν, μόνο οι λέξεις μας…

Πόσο αγάπησες τους λεπτοδείχτες δεν λέγεται!

Αναστατώθηκες με λέξεις ουρανού, φορτώθηκες

Θρησκευτικά βασανάκια κι όπως

Μίλησες κι είπες και είπες

Τόσα και τόσα που οδυνηρά σε ξεπέρασαν…

Κι ο κόσμος της ψευτιάς και της απάτης

Γύρω σου

Με αφερέγγυα ερείσματα

Βούλιαξε στην μηδαμινότητά του-

Από βερμπαλισμούς τρελούς

ένα σκοτάδι πάντα βγαίνει

Επεκτατικό…

Δες το και πρόσεξε!

30/5/2024

Όλες οι αντιδ

Έλεος μιας Στιγμής που ακραία υπάρχει…

Ήχος παράξενος ευωδιαστός

Ανάμεσα στις φλέβες των φυτών και τις εξάψεις του Μαΐου

Ο ήλιος καμπουριάζει τις ηλιαχτίδες του και σπρώχνει

Την προσήλωση σ’ έναν συγκεντρωτικό λεπτοδείχτη-

Αν με ακούσεις είμαι φερέφωνο ακοίμητης ελπίδας

Τρέχω με σπινθήρα φωτός και εξουσιάζω

Την διάφανη προσμονή που στους κορμούς εναποθέτει

Των δέντρων την τσαλακωμένη λύπη μου-

Το λεξιλόγιο που με καταβροχθίζει αναπαύεται

Σε στιγμές που κόβουν όπως λεπίδα τον αφρόντιστο καιρό·

Σημειώνω πάθη και πόθους·

Και εντεταλμένος να κυριαρχήσω, εκφράζω

ένα μαχαιρωμένο αίμα που την κάθε λέξη βάφει

κόκκινη και καταιγιστική…

Σαν ηχηρή ακραία έκφραση μιας βεβαιότητας…

27/5/2024

Όλες οι αντιδράσε

Ισχύει ένα συμπέρασμα πικρό….

 

Άβολο το να γράφεις και οδυνηρό.

Μαστίζει όλες τις καταβολές σου.

Επιθύμησα ήχους χαρούμενους και λογοτεχνίες με βελουδένιους πανσέδες.

Αυτό το πλάσμα που είμαι πολύ με ταλαιπώρησε

Εν ζωή· δεν ξέρω

Με τι ξεφορτωμένες ιδιότητες θα με προδώσει.

Κι αυτό το σαν πληθυντικό ξενύχτι μου πάνω από ένα πληκτρολόγιο τι βάσανος!

Πόσο να ελέγξω πάνω μου τα μέταλλα των στεναγμών;

Α ρε βλαμμένα που μου θέλετε άκαιρες πια ομοιοκαταληξίες!

Πού να σας εξηγώ πόσο το νόημα

Περισσεύει σε αυτές εδώ τις αράδες

Που έχουν μια κρυφή μουσική και

Μια ακραία μυστική εξομολόγηση…

Γράφω και παίζω. Ζάρια ίσως

μέσα σε ένα καταγώγιο απελπισίας.

Πώς να τον δω τον κόσμο με συμπάθεια έξω από στατιστικές

Που πόλεμος εδώ και πόλεμος εκεί κι ο πόλεμος ποτέ δεν τελειώνει!

Κι ο ύπνος μου ακόμη έφοδος και εγερτήριο. Παράξενο:

Χειραγωγώ μια σκέψη που εξαερώνεται

Σωστή αυτοχειρία!

Χλιδή σπουδαία τα λογάκια και να τα χτενίζεις με αφοσίωση πολλή δυσχέρεια και τέλμα έχει.

Πονάει το αίμα μου, σας το δηλώνω, ξήλωσα μιαν αστραπή

Να φτιάξω μία μπέρτα batman να γλυτώσω απ’ την κατάθλιψη.

Παλιά ευαγγέλια τα φιλιά στο μονόπρακτο του έρωτα:

Μπαίνεις με φούρια στην σκηνή και βγαίνεις με φορείο και αναίσθητος.

Και πάνω στο τραπέζι τα μολύβια αυθαδιούνε και ζητάνε πλήρη ελευθερία·

Παντού όπου σκαλίζω σύνορα υπάρχει μία κυριολεξία που ασωτεύει…

Παντού μια αδιατάρακτη ψυχή που από εμένα περισσεύει…

22/5/2024

Όλες οι αντ

Μια γλάστρα δυόσμος: όλη η ανέκφραστη φιλοσοφία…

Γκρινιάρα λέξη κουλτούρα γκρινιάρα θέσφατο απόμακρο
Ο νεφεληγερέτης που δεν νίκησε συνοφρυώθη’
Όσα στιχάκια είχα κλείσει στα συρτάρια μου
Μου ορμήσανε - ποιός το καταλαβαίνει;
Λύγισα γόνατο στο φως των αστεριών
Ολόκληρος συνείδηση
ποτισμένος
Και διψαλέος ταυτόχρονα…
Κυριακή των πλουραλιστικών δυνάμεων Κυριακή εκπεφρασμένη
Με φαγοπότι οικογενειακό και τρυφερά τριαντάφυλλα
Άμαχα στην υπόστασή τους.
Με συμπιέζει να γίνω κατάσταση παρελθούσα
Διεκδικώ την νιότη της
Σαν χαρτοπόντικας χαραμισμένος.
Και η έννοια που μου διέφυγε, ζωντανή μέσα σε τόσους θανάτους
Ξεπέρασε το ανεμούριο σε καταδείξεις
Και έγινε μια μαρτυριάρα θέληση
Πολλή αβρή…
Με επαμφοτερίζουσα διάθεση, μπλέκοντας τις υπάρξεις σε μελαγχολία
Σε χρόνο ανερμήνευτο και Κυριακή και κούφια ξέπνοη εβδομάδα…
Αγόρασα μια γλάστρα δυόσμο για να έχει το ρουθούνι μου υπεραξία,
Στόλισα ύμνο την πραγματικότητα,
Γεμάτος ρυτίδες ουρανού, ακριβά κτερίσματα
Συλημένα από τον τάφο που έφυγα…
Ας με τσακίσουν οι σιωπές που διάλεξα, όμως ήμουν ειλικρινής
Αυτό που σκλήρυνε τα λόγια μου ήτανε ηφαιστειακή κραιπάλη
Δεν με αφομοίωσε την ήπια σαν νερό οι άνθρωποι συνήθως κάνουν πίσω
Αν είναι να σπουδάσουν το Καλό, τι να φτουρήσει η αγέρωχη καρδιά μου
Σε τούτες τις γδαρμένες προσευχές των ανομημάτων;…
Ψαύω την Σκέψη μου προσεκτικά,
Θαυμάσια με ακυρώνει η Ιστορία,
Τι να φοβάσαι όταν θα σε κατοικεί η ερήμωση;
Κοντεύω να πιστέψω ένα φως που σκοτεινιάζει…

Άγιοι Ανάργυροι 19/5/2024

Αιθέρια είσαι μάτια μου, αιθέρια και ουτοπική!

 Αιθέρια είσαι μάτια μου, αιθέρια και ουτοπική!

Μπορώ να σε φιλήσω, να σε κλείσω μες την φαντασία μου, στολίδι

ενός άυλου κόσμου;

Πως σε παραφυλάει η σκέψη να σε ντύσει με μια μεταξένια

Ποίηση! Κι εσύ

Στεφανωμένη με λουλούδια που ομιλούνε,

Περπατάς από όνειρο σε όνειρο,

νεύοντας στα όμορφα άστρα να σε φωτίσουν

απόκοσμα!

Όλες οι αντιδράσε

Αφανισμός σαν νομοτέλεια…

 

Πικρέ τοσοδούλη άνεμε που με σκουντάς να πεθάνω,

Παγιδεύεις τα φωνήεντά μου με παρακινείς

σε σβησμένη επανάσταση δεν ξέρω

Αν με τον τόσο πόνο που ενστερνίστηκα

Θα μείνω αμετάπειστος όπως το ήθελα

Τούτο το σώμα μου κτίριο των δισταγμών με ένστικτα

Από αχάραγο γυαλί νομιμοποιημένες έχθρες και

Ευαγγέλια παραποιημένα που κομίζουν

φωτιά Και ψεύτικες προσδοκίες.

Από τι κοσμοθεωρίες ερχόμαστε τι φανταστικούς ιδεαλισμούς ή κι ίσως

Υλιστικά άλματα ώσπου να σμίξουμε τους σκουριασμένους ουρανούς

Με έφοδο με έφοδο ρε μάγκα…

Γραμμικό είναι το μανιφέστο που αλφαδιάζει την κατάσταση

Παγιδεύει τις συνειδήσεις μας στο κακό ή κι αναιρεί

Την αμφίσημη ψυχολογία του όντος-

Λες κείνοι που παλιά ζούσαν με διφορούμενους χρησμούς να είχανε καλύτερη πυξίδα;

Πάντως δεν ζει κανείς με γιορτινή ενδυμασία ούτε

Με εγγυήσεις ότι δεν σκουριάζουν τα μυαλά του-

Προτέρημα να είσαι αποφασιστικός

Να παίζεις όλα τα χαρτιά σου με το μέγα ρίσκο

Ανάσκελα και αν θα περιμένεις ή θα σέρνεσαι

πρηνηδόν σιγά μην γλυτώσεις!

Σε καταπίνει το φουσάτο του θανάτου…

11/5/2024

Όλες οι αντιδράσεις

Διαπίστωση…

 

Καημοί αγιάτρευτοι και το μαράζι του έρωτα

Συναντήσεις και αποχωρήσεις επώδυνες αποφασισμένες απουσίες

Όλα τελειώνουν κάποτε πικρά

Κλειδώνονται επάνω μας οι συγκυρίες

Σήμερα κάτω από τον τρούλο του ουρανού

Ένα φιλί και έλαμψε και χάθηκε ναυαγισμένο

Ακούστηκε η μουσική όλα η μουσική τα θεράπευσε

Αγγίγματα ζωντάνεψαν την σάρκα την ανάστησαν

Λεπτές αποχρώσεις της μέρας πλουμίσανε την ζωή την καρδιά σου

Όλες ενέδωσαν στην ηδονή οι συγκινήσεις

Και οι τρεμάμενες αμαρτίες που καταχώρησε το μεσημέρι σ’ όλους μας

Χάρισμά μας- όλα εδώ θα μείνουνε, μόνο εμείς θα φύγουμε θεόγυμνοι…

Όλες οι αντιδράσει

Ο μύθος μας, η άοκνη σπουδαία πλαστουργία…

 

Ο χρόνος καρπώνεται τον κόπο μας, είναι ξεκάθαρα κλέφτης

Κι ενώ εμείς βλασταίνουμε με λυρικά παραληρήματα, ένα χαμένο σφρίγος

Από ψηφίδες του καλού μας εαυτού ανασυντίθεται και αξιώνει

Να το εκτιμήσουν αλλιώς

Οι μέρες που ζήσαμε.

Σπινθήρας από μουσική, κάθετη σκέψη

Που είναι το βρέφος που είμασταν, ανδρώνεται με βιοπορισμούς περήφανους, έξω από συμβιβαστικές παραχωρήσεις

Και φτιάχνουμε τον ήλιο που κατόρθωσε να γίνει έμβλημα

Στην ποίηση που όλα μας τα αποκάλυψε.

Λες κι είμαστε το οξειδωμένο υποκείμενο που συννεφιάζει

Και μας ξεπέρασε ακόμα- Ω ευτυχή συμπύκνωση που έχει φέρει ο απόλυτος

Εαυτός μας που κι οι ίδιοι δεν τον πιστέψαμε! Σφύζοντας από Ιστορία ο όλοδικός μας μύθος

Ο απολυταρχικός!

10/5/2024

Στρατής Παρέλης, Ατελεύτητον

https://issuu.com/stratisparelis/docs/_5a9bd8eef8c4ae

ISSUU.COM

Στρατής Παρέλης, Ατελεύτητον

Ποιητική συλλογή

‘’Στην Ελλάδα να οδηγείτε αργά

 ‘’Στην Ελλάδα

να οδηγείτε αργά

είναι μικρή

και προλαβαίνεις να της ρίξεις μια ματιά’’

έλεγε ο φίλος που τον πρόδωσε η καρδούλα του

Αχ! Σε πόσα γλέντια εμυσταγωγήσαμε με αλκοολούχες συνειδήσεις!

(Ώρα καλή σου, ανάσα της ψυχής, ανοίξαμε τον κόρφο μας,

Έλα να μπεις έλα να πιείς

Από τον πόθο μας…)

Όλες οι αντι