Σκέψεις που ξεψυχούν την αυγή, τιτάνιες σκέψεις
Πεθαίνουν και ακολουθούν τον σχηματισμό
Των πουλιών που κατέρχονται στο αντικρινό γηπεδάκι, γυρεύοντας
Να πατήσουν το πόδι τους μες την αιωνιότητα.
Μετά
Όταν ξημερώσει
Ο ήλιος ωριμάζει τα ζαρζαβατικά, αφήνοντας
Μία θωπεία πάνω στα στιλπνά φυλλώματά τους.
Αφουγκράζομαι.
Έχει γαλήνη ο τόπος.
Ο Χρόνος ζει έξω και μέσα μου.
Με αποφλοιώνει!
Μόνο η θάλασσα είναι γυμνή, πάντα γυμνή, και
Με τον αέρα συνουσιάζεται…
foto by Andreoy Elena
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Εμμένω σε μια μνήμη πεντακάθαρη από κείνες
που η κοινωνία δεν αντέχει .. ΣΠ
...ακριβώς ένας μήνας, πίσω...
μα τούτη η αχτίδα
είναι πλασμένη
από το ξημέρωμα αιώνων,
και θα υφίσταται
Αστοριανή,
ΝΥ
Ζωγραφίζω πολλές φορές το όνειρό μου και εκείνο με ξεπερνά! Αυτό είναι η μοναδική ματαιοδοξία μου. Ίσως πεθάνω ανήκοντας στους προνομιούχους που μπόρεσαν να έχουν τόση ύλη όση δεν τους ήταν φορτίο και έζησα δουλεύοντας περισσότερο απ'ότι πρέπει ένας άνθρωπος να δουλεύει. Μάλλον στις κοινωνίες κάτι δεν προγραμματίστηκε σωστά! Σε φιλώ!
...
το μόνο καλό είναι
ότι
το ...φορτίο είναι γνήσιο
κι αναπνέει ιδρώτα τίμιο!
Κάποτε
η ευόδωση
θα σε τυλίξει!
Αγκαλιά μακρινή
Δημοσίευση σχολίου