Τραγανό απόγευμα,
σαν μπισκότο γεμιστό με σοκολάτα
Γέρνει προς το σούρουπο
Ευτυχισμένο·
Ο ουρανός βαθύς σαν κάμπος φιλντισένιος
Ζαρώνει και όμως παραμένει στιλπνός
Όπως το γάλα στην καρδάρα·
Όταν νυχτώνει ακούγονται οι ψαλμωδίες των πέρα
εκκλησιών
Κάπου ζυγώνει η άνοιξη
Παραμυθένια·
Ο μύθος σου είναι ο μύθος μου είμαστε
μυθικά όντα το πλέον
Και μας χρησιμοποιεί ο Θεός
για να υπάρξει
Οξυδερκής..
6 σχόλια:
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο μυθικός κόσμος της ποίησης σου
λιβάδι να παίζουν ηλιαχτίδες !
... και να τραγουδάω στους ρυθμούς
του χαρούμενου ουρανού.
Από Νέα Υόρκη,
με Αγάπη
Λένα μου καλή νεράιδα-
Με πείσμα την πάμε την ζωή κι αυτή με πείσμα μας πάει..
Καλησπερίζω σε!
Εσείς που έχετε μιαν Ελλάδα στην καρδιά είστε οι αγαπημένοι μου!
Όμορφο !
Ιδίως η τελευταία στροφή μου άρεσε πολύ.
Χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω παλιέ μου φίλε.
Πριν πολλά χρόνια είχα πάλι μπλογκ, με το ίδιο όνομα.
Tα λέγαμε καμιά φορά ανταλάσσοντας σχόλια.
Τελικά το παράτησα, κάπου όμως τελικά, προτίμησα πάλι το blogging από το ΦΒ το οποίο με ρουφηξε για αρκετά χρόνια. Γι αυτό το come back, σε νέο blog με ίδιο όνομα με το παλιό που είχα.
Θα σε παρακολουθώ πάλι γιατί έχεις πέννα και έχεις κατι να πεις.
Καλό σου βράδυ !
Gip
Καλώς τον! Φυσικά και σε θυμάμαι. Εξάλλου έχουμε έναν κοινό φίλο, τον Χριστόφορο Παπαχαραλάμπους που μας ενώνει. Εγώ έμεινα σε αυτά τα μετερίζια και τα τροφοδοτώ με την πνοή μου και το αίμα μου. Θα χαίρομαι να σε διαβάζω έτσι κι αλλιώς. Καλώς ξανά- ανταμώσαμε!
Δημοσίευση σχολίου