Τι συγγένειες έχει η νύχτα με την καρδιά μου; και το φεγγάρι πώς μου μιλά
Ανοίγοντας την αυτοκρατορική βεντάλια του
Στο πρίσμα του ουρανού;
Μια δεκεμβριάτικη απόβαση στον ύπνο που δεν χόρτασα, μια
Απατηλή μνήμη και όλα θα φτιάξουν
τοκίζοντας την παρουσία τους με ελπίδα-
Ξημερώνει σε λίγο, μια ψύχρα ανεβαίνει στα κλαδιά,
Όλη την νύχτα ένα αγιάζι περόνιαζε τα δέντρα·
Σε σκεφτόμουν, πολύ σε σκεφτόμουν·
Και έπεσα να κοιμηθώ λάμνοντας σ’ ένα όνειρο που θησαυρίζει τα φιλιά σου καθιερωμένη ιέρεια!
Ανοίγοντας την αυτοκρατορική βεντάλια του
Στο πρίσμα του ουρανού;
Μια δεκεμβριάτικη απόβαση στον ύπνο που δεν χόρτασα, μια
Απατηλή μνήμη και όλα θα φτιάξουν
τοκίζοντας την παρουσία τους με ελπίδα-
Ξημερώνει σε λίγο, μια ψύχρα ανεβαίνει στα κλαδιά,
Όλη την νύχτα ένα αγιάζι περόνιαζε τα δέντρα·
Σε σκεφτόμουν, πολύ σε σκεφτόμουν·
Και έπεσα να κοιμηθώ λάμνοντας σ’ ένα όνειρο που θησαυρίζει τα φιλιά σου καθιερωμένη ιέρεια!
Δεκέμβρης 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου