...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

14 Φεβρουαρίου 2012

Όπως εκμηδενίζομαι με παρρησία





Όπως εκμηδενίζομαι με παρρησία
οι σιωπές που αναζητώ είναι
σαν μια μικρή πόλη που μέσα της καταφεύγω
αποδιωγμένος απ' όλα.

Σ' αναζητώ εκεί, σ' αυτό το φως των ψυχών που πια
ορατό δεν έχουν τίποτα, μόνο απ' το χάος
κάτι κλέβουν που δεν το ορίζει
και λεκτικά δεν θα το αποδώσει κανένας.

Απόκρυφα στερεώνομαι μες το παρόν των αισθημάτων.

Πάνω απ' όλα είμαι γρίφος με παράξενα υπερασπιστικά επιχειρήματα.

Θεληματικά αφιερωμένος στο ιερό σκέλος μιας έσω ανάγνωσης.

Και που πασχίζω περί το κάτι που δύσκολα λέγεται
ποιό το όφελος; Πικραίνει
πάντα περισσότερο απ' ότι
θα ήθελε κανείς αυτή η εποχή..
Μα

είναι που θέλω να συλλέξω το κάθε
ποιητικό ψίχουλο που θα μου φέρει η μέρα..


2 σχόλια:

lichazul είπε...

entre todos recogeremos esas migajas que el mañana nos dará
sentido poema por lo que he desentrañado con el traductor

felicitaciones

FELIZ SAN VALENTIN!!!
abrazo grandee de aquí pa'llá
pásalo genial

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Apócrifos montada en medio de sentimientos del momento.




elisa...lichazul


Por encima de todo, soy un rompecabezas extraños argumentos de defensa.


Voluntariamente dedicada al santuario a través de una lectura lado.


pierde en la traducción de todo el aroma de la poesía, pero que sólo alguien Poou aisthanonmai / s lee mis pensamientos estoy feliz allí.
gran abrazo.

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου