...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Ιουλίου 2010

θα γίνει το σήμερα ένα αβέβαιο αύριο.

Κάθε απόγεμα είναι ο ίδιος επίμονος θόρυβος που κρατά καρφωμένα τα μάτια
στον ουρανό. Περνούν τ' αεροπλάνα που θα πάνε σ' έναν άγνωστο τόπο.
Στο τραπέζι το φαγητό που αχνίζει.
Τα λιπαρά ψάρια δείχνουν εκεί την ανοιγμένη κοιλιά τους
αστειευόμενα δίπλα στις δροσερές ντομάτες που κοιτούν τον κόσμο ερυθρά.
Στον δρόμο έξω παίζουν όλοι οι μπόμπιρες της γειτονιάς.
Θόρυβος, θόρυβος.
Ποδήλατα που τρέχουν, κουδουνάκια.
Ζέστα του νικητή Ιούλιου.
Πατώ τα πλήκτρα σαν να δέομαι για κάτι.
Οι λέξεις χοροπηδούν και στο φινάλε τους αυτό που λένε
το παίρνει η οθόνη και θα απομακρυνθεί
σιγουρεύοντας πως θα γίνει το σήμερα ένα αβέβαιο αύριο.

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Το περσινό απόγευμα περνούσαν αεροπλάνα απ τον ουρανό που πήγαιναν σε άγνωστο τόπο..
στο τραπέζι το φαγητό άχνιζε
τα λιπαρά ψάρια για τον ίδιο λόγο γίνονταν πορφυρά
στον ίδιο δρόμο οι μπόμπιρες σε ξεκούφαιναν με τα παιχνίδια τους...
ποδήλατα κουδουνάκια
σ εναν ολόιδιο Ιούλη
Να δέεσαι πατώντας τα πλήκτρα ποιητή
του χρόνου
τα αεροπλάνα να έχουν προορισμό...
στο τραπέζι να υπάρχει το φαγητό που λαχταράς..
τα πιτσιρίκια στο δρόμο να χουν γλυκάνει τα παιχνίδια τους ..
να ξημερώνει ένας Ιούλης που να ορκίζεται
πραγμάτωση ονείρων ...
καλό βράδυ ποιητή !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αυτά που είναι ευλογία και τα καταλαβαίνουμε όταν λείψουν,
έχουν μέσα μας το ειδικό βάρος που μπορεί να έχει μια χαρά που άΰλη δεν λογαριάζεται..
και τα αποκρυπτογραφούμε όταν οι αισθήσεις μας δουλευουν "ζόρικα" ακόμα..
ας μην πάψει ποτέ να γίνεται για μας αυτό!

Καλό βράδυ ΔΕΣΠΟΙΝΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου