Θα συναντηθούμε

Θα συναντηθούμε κάτω από την ειλικρίνεια των δέντρων, πίσω

απ’ τα αρχαία τείχη, στον ταρσανά
που δένει παλαμάρια στα όνειρα

Έφυγαν τα καράβια, οι νυσταγμένες ώρες
πατούν στην στεριά που αιωρείται μες το μεσημεριάτικο φως

Ένας άνεμος ονειροπολεί, η θάλασσα
είναι μια ντελικάτη υπεροψία

Σφυρίζουν οι νταλίκες, πορθμείο κατά νοτιά, δείχνουν
όλα αμφίβολη Πρέβεζα, σου τηλεφωνώ
από το ιδιωτικό μου υπερπέραν-

Και ζητώ, πίσω από της μοναξιάς το φορτίο την τύχη
να σου μιλώ πέρα από τα καθιερωμένα, κάνοντας
εφικτό το αδύνατον, να σε νιώθω

σαν χλιαρό αεράκι που χαϊδεύει το πρόσωπο μου που φιλοξενεί

την φωνή και ένας
θάνατος μακρινός ερωτικά το πλησιάζει..