Μ’ ακολουθεί πικρό νερό και παρατεταμένο
φωνήεν
που νουθετεί του φεγγαριού την ησυχία.
Ακούγεται στην όσφρηση θυμάρι
και λιγωτικό γιασεμί.
Ό,τι τραγουδώ
σιγανά ο άνεμος το παίρνει και το πάει
στα ηπειρωτικά λιβάδια που η σκέψη
είναι πιο γενναία και εύκρατη.
Πίσω από το παραβάν των σύννεφων το γαλάζιο
βελούδο του ουρανού πτυχώνεται από τα ιστιοφόρα
των Αγίων.
Ένα τραυματισμένο αστέρι ριγά
βαθιά σε άλλους γαλαξίες
και λυγίζει κάτω από το βάρος της απόφασης
της χαλεπής αβύσσου.
Στον αντικατοπτρισμό των παραχωρήσεων ο Θεός
συγχωρεί τα λεγόμενά μου και λάμπει
κάνοντας κοίλο το χαμόγελο που σου ζητώ και που
στολίζει τα κορυφαία μαλλιά σου.
Σαν μεσημέρι άπεφθο Σαββάτου..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Sígueme agua amarga y prolongada
vocal
que amonesta la luna tranquila.
Desde el inicio se percibe una bella poesía. Besos.
Paty Carvajal
Gracias por tus buenas palabras.Te amo demasiado lo que me encanta.Beso dulce.
Δημοσίευση σχολίου