ιδίοις όμμασι

Κάτι σταγόνες ωδικές επάνω στα φυτά-

Από βροχή που μετουσίωσε το πιο νηφάλιο αεράκι

και των στιλπνών φυλλωμάτων τεζάρισε την άοκνη επιδερμίδα..

Της Τρίτης το κομπόδεμα σπαταλημένο κάτι σαν για να ιδίοις όμμασι γευτούμε του ορίζοντα αγαθό.

Η πόλη και που την αγαπώ δεν τηνε νοιάζει..

Βρίσκω την μεταφυσική της άκαιρη και το απόγευμα που ήρθε, την λυγίζει και την περιγράφει.

Εσύ είσαι μια πεταλούδα που προσέχω μην ζηλέψει ο θάνατος.

Και σε ακολουθώ που πας στην ρέμβη που υπερβαίνει και τα πράγματα και τις αισθήσεις..