Στην εθνική οδό…

Δρεπανηφόρα άτσαλη βροχή. Η Λάρισα
μηρυκάζει την χειμωνιά της. Η Λαμία
σκεπάζεται μαύρο σεντόνι

Της νύχτας και κροταλίζει δυο άστρα

Βαθύγνωμα. Η Θεσσαλονίκη

Χαϊδεύει τις αισθήσεις και τις μνήμες μου-
Α μελωδικό αεράκι

Κρύο που φτάνεις ως το κόκαλο

Διευρύνονται οι αλήθειες μου

Κι η συννεφιά με τσούζει και με σφάζει.

Αερολιμένας σε έκπτωση και ωορρηξία.

Αερολιμένας κομπορρημοσύνης το έναυσμα.

Στην άκρη της πόλης οι συνοικίες στέκονται γύρω μου αλλιώς

Και ξέρω ότι ο χρόνος όλα τ’ αλλάζει.

Αφήνω την κούρασή μου πάνω στα τροχήλατα βαγόνια

Και εργάζομαι σαν μια μεθοδική σκιά που αφήνει
το έλασσον στίγμα της πάνω

σε καταστάσεις και την υφή των πραγμάτων.

Δωρίζω -για να φτάσουν σε σένα-

τα πάντα μου..