Το κόκκινο βαθύ
λουλούδι και το σιγανό
παράπονο
παράπονο
Το πεύκο που λύγισε
απ’ την βροχή και γίναν
βέλη οι αποφάσεις του
βέλη οι αποφάσεις του
Το βράδυ που
ήρθε-άγονο σαν το φως που έλειψε
και έμεινε η σκιά η άχαρη πάνω στους τοίχους
και έμεινε η σκιά η άχαρη πάνω στους τοίχους
Η ματαιοδοξία των
ανθρώπων που κορδώθηκε να είναι
κάτι το δολερό τίποτά της
κάτι το δολερό τίποτά της
Ένα ρυάκι που αφήνει
το νερό να κλαίει
ευτυχισμένο
ευτυχισμένο
Το χάδι που έφτασε
μακριά πολύ μακριά ως τον πόθο κι ακόμα
Το φιλί σου
τα χείλη σου
τα μάτια σου
τα χείλη σου
τα μάτια σου
Που κερδίζουν τα
πάντα και ταμιεύουν
αγάπη και μνήμες..
αγάπη και μνήμες..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
της εικόνας ο τρόπος ήταν η αφορμή για να ξεδιπλωθεί του κόσμου η χαρτογράφηση και ν' ανθίσει της αγάπης το κόκκινο λουλούδι.
μέσα από την τρυφερή ματιά του ποιητή ο έρωτας αθώος και πανίσχυρος ομορφαίνει το άσχημο τίποτα των καιρών. του πριν και του τώρα.
Κύριέ μου, εφηβική δροσιά μετάλαβα από τους στίχους σου.
καλή σου μέρα!
καλημέρα
ωραίο
ευγενική μου Βίκυ, σ'ευχαριστώ!
καλό βράδυ!
akrat
λακωνικά:ευχαριστώ!
καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου