...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Νοεμβρίου 2013

Ας τα σκεφτούμε τώρα όλα από την αρχή..







Ας τα σκεφτούμε τώρα όλα από την αρχή..
Τώρα που νύχτωσε και είναι
πιο σίγουροι όλοι οι λογαριασμοί
Τώρα
που το πικρό είναι πικρότερο και το τέλος
Τελειότερο- ω Θεέ μου
Δεν βγάζει πουθενά αυτή η ανεμοδαρμένη αριθμητική.
Το πείσμα που έχω να μην με νικήσει η απονιά
Με κάνει να φορώ την τιμημένη λεοντή μου
Κυνηγός φαντασμάτων έχω φαρέτρα που τα βέλη της
χτυπούν αλύπητα το καταθλιπτικό φαρμάκι-
αγαπώ μια πατρίδα που πάντα
πληγώθηκε
αγαπώ το κορίτσι που έτσι απλά και καθαρά
το λέει η καρδιά του
και το τιμώ
αφήνοντας να μου το κάνουν επικό
οι τριανταφυλλιές και οι αβρές βιολέτες..


2 σχόλια:

Βίκυ Δερμάνη είπε...

τι πείσμα κι αυτό για ζωή και όχι για επιβίωση, που ορμά και ξεχύνεται και κατακλύζει τους στίχους σου!

η φαρέτρα της ποίησής σου γεμάτη από του λυρισμού τα βέλη τα πανέμορφα είναι Κύριέ μου!
καλό σου ξημέρωμα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




καλή σου μέρα Βίκυ!
είναι που ξέρω ο θάνατος με κυνηγά..
έτσι αφήνομαι να απορροφήσω ζωή..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου