Τα κορίτσια επιστρέφουν πάντα στα όνειρα

Τα κορίτσια επιστρέφουν πάντα στα όνειρα, έχουν

αντικλείδι από του πόθου το ανάκτορο

το βραδινό κάτοπτρο

τα δείχνει ομορφότερα

στα πρόσωπά τους ξεχωρίζουν τα υπέροχα επιβλητικά μάτια

που κοσμούν το θερμό ύφος της γενικότερης που πρεσβεύουν κοσμοθεωρίας.

Ο χρόνος που περνά εφηύρε μια ατασθαλία που ξεπορτίζει και καταλήγει στα άστρα

κάτω από τις συλλαβές που δεν μπορώ γράφεται το νυν μιας αγεφύρωτης απόστασης

ακόμη κι όταν προσεύχονται,

οι ιλαρές φωνούλες τους υπερασπίζονται μια αθωότητα που πια δεν υπάρχει..

Περνάν οι μέρες ταϊσμένες δηλητήριο και ανυπομονησία

ανταλλάσσονται οι επιθυμίες με θαύματα

η ζωή ακμάζει με το βελούδινο κράτος της

να πολιορκεί τις ψυχές και να υπόσχεται έλεος.

Ένα θρόισμα στα φυλλώματα αφήνει υποψίες για την πλάση που αν δεν την αγαπάς, αιμορραγεί

οξυγόνο αβρότητας αποθηκεύουν οι ευγενικοί ευκάλυπτοι πνεύμονες

ένα γέλιο μουσικό δημιουργεί τρίγωνα σκαληνά με έδρα τον εγωισμό μας που εκάμφθη᾿.

Και τα κορίτσια συσκέπτονται με την αστραπή

του νοήματος, πλαγιάζουν μες της αγιότητας την σκήτη: ιέρειες καταβάθος μιας προ αιώνων θρησκείας

που αγαπά η γυναίκα να ευωδιάζει και άρχει..