Κρύωσε η μέρα, έγινε
όψη θανάτου. Τα πουλιά
λιγόστεψαν τα
τιτιβίσματα,
οι πανοπλίες τους
οι πανοπλίες τους
φθαρμένες από την
υγρασία και τον αέρα,
φαντάζουν σκονισμένα
άρματα
αρχαίων πολεμιστών που κάθισαν
αρχαίων πολεμιστών που κάθισαν
απόμερα να ξαποστάσουν.
Ο ουρανός κι άλλο βαρύς.
Η Ελλάδα
κι άλλο δυστυχισμένη.
Απόφαση ν’
αντισταθεί καμία.
Έτσι προαλείφεσαι
την ντροπή κι έτσι
την λούζεσαι, να
ξέρεις.
Οι λακκούβες του
δρόμου
κρατούν νερό από την
χτεσινή βροχή.
Λασπώνουν την μέρα
τα αυτοκίνητα.
Οι εφημερίδες
αναρτημένες στα περίπτερα
κοροϊδεύουν τον
αφελή που εύκολα πιστεύει.
Η μέρα τελειώνει και
το βράδυ που έρχεται
αφήνει πάνω στο
τραπέζι σου το δείπνο
φτωχό κι εσένα
για πολλά και για αγάπη πεινασμένο.
4 σχόλια:
Θα "πέσει" επιτέλους;
Κοντά είναι...μάλλον!
Πολύ γλαφυρή η περιγραφή σου για την κάθε μέρα μας που τελειώνει...
Καλό βράδυ Στρατή!
Μπα τον τρισαναθεματισμένο, τον κορακοζώητο...
Να είσαι καλά Μαρία μου!
καλημέρες!
"...Η μέρα τελειώνει και το βράδυ που έρχεται
αφήνει πάνω στο τραπέζι σου το δείπνο
φτωχό κι εσένα για πολλά και για αγάπη πεινασμένο. SP "
Λυπηρή πραγματικότητα.
έστω κι αργά, πήγα σε ολα σου...
Μα η αγάπη ΕΙΝΑΙ κοντά σου, Στρατή μου.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα και Δημήτρης, ΝΥ
Να είσαι καλά Υιώτα μου!
και από μένα χαιρετίσματα στον Δημήτρη σου!
Δημοσίευση σχολίου