Πρωινό φέγγος
και σκερτσόζικη
λιανή βροχή
στα ψηλά
του ουρανού
ένα
σύθαμπο μελαγχολικό
τρέμει
όπως χαλασμένο πηδάλιο
κι ακυβέρνητοι μένουμε
πάντα και πάλι.
Τα δέντρα δακρύζουν
έχουν εγωισμού
επιχειρήματα
η Πέμπτη είναι μια γκιλοτίνα
που τους πάντες σκοτώνει.
Όπου σε βρω θα είναι ένα λιβάδι του Θεού
κουράστηκα να μην
μπορώ να ησυχάσω.
Τα πάντα γύρω μου στροβιλίζονται
ως να χαθούν
στον
απώτατο ορίζοντα
μου μένει ένα κέρδος λιγοστό
και μία μοναξιά στο υπερώο
του μελαγχολικού φεγγαριού.
Επιμένω σε κάτι που με αγκαλιάζει σφιχτά
σαν να
βούλεται να με πνίξει.
Κι η ξεροκεφαλιά μου αυτή
προκαλεί
τις λέξεις να με δέσουν πιστάγκωνα
σαν
επί θυσία αυτόν
που αποφάσισε η μοίρα να τον αφανίσει..
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Με χαλασμένο πηδάλιο
πάντα εμείς ακυβέρνητοι
θα προχωράμε γιατί ποτέ
δεν θα συγγενέψουμε με το στατικό
φιλιά Στρατή μου
Επιμένω σε κάτι που με αγκαλιάζει σφιχτά
σαν να βούλεται να με πνίξει.
Κι η ξεροκεφαλιά μου αυτή
προκαλεί τις λέξεις να με δέσουν πιστάγκωνα
Ελένη
αλλά στατικός και μισοπεθαμένος δεν το μπορώ να είμαι..
φιλί..
...αλλά στατικός και μισοπεθαμένος δεν το μπορώ να είμαι..
Σ.Π.
...ακινησία=θάνατος!!!
κι εγώ δεν το δέχομαι!
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
Υιώτα
την καλημέρα μου από Ελλάδα!
Δημοσίευση σχολίου