Ριπές του ανέμου πέντε η ώρα το πρωί
αλλά όταν ξεκληρίζεται η νύχτα
ο ευκάλυπτος γέρνει κατά την ανατολή
με λυγισμένα τα ευφρόσυνα κλαδιά του.
Τότε δεν ζητάει τίποτα η μέρα
άλλο από των πουλιών τις ορχήστρες
και το φως που τρυπά την μελαγχολία
μέχρι το κόκαλο..
μέχρι το κόκαλο..
Εικόνα μαγική- κι όταν ροδίζει
του ουρανού ο θόλος, ένα συννεφάκι
απρόσμενο, σχηματίζει
την πορφυρή αγιογραφία.
την πορφυρή αγιογραφία.
Κλείνω τα βλέφαρα και ακούω την καρδιά
μου.
Κλείνω τα βλέφαρα κι ακούω
μουσική
μουσική
που ανέρχεται,
όπως ένας λιανός
καπνός
από τα φύλλα δάφνης
προς το στερέωμα..
όπως ένας λιανός
καπνός
από τα φύλλα δάφνης
2 σχόλια:
Το πρωινό ξύπνημα
έχει πάντα μια ιεροτελεστία
όταν μάλιστα συμβαίνει νωρίς - νωρίς
το χάραμα
φιλιά πολλά
αντιχαιρετώ Ελένη!
θα δούμε κι εμείς κάποτε την θάλασσα εφέτος;
φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου