Στο μετάξι του αέρα
ψηλά κάτι σύννεφα μολυβένια.
Η γη μυρίζει
συνέπεια και σπέρμα.
Ημερολογιακά
μεσούντος του Φεβρουαρίου·
Ευρήματα αθωότητας
(και ευτυχώς) μες την ψυχή.
Δόθηκαν αντιπαροχή
τα φιλιά και εξισώθηκαν με την φωτιά κάθε πάθους οι έρωτες.
Τώρα οι βάρκες
λικνίζονται και μπλοφάρουν μπατάροντας μες το νερό.
Έρημοι δρόμοι και
στα πεζοδρόμια περπατούν οι ηλικιωμένοι.
Ντυμένοι βαριά.
Ένα περίπτερο· διανυκτερεύει·
ο ουρανός
διανυκτερεύει· η ανάμνηση
διανυκτερεύει· η ανάμνηση
Διανυκτερεύει. Ο
θεός
Πλάθει τον μύθο του
κι αφήνει
Πίσω του στάχτες
Από την θορυβώδικη
πόλη μας..
Αργοστόλι 13.2.2013
2 σχόλια:
*...Κανένα μέγεθος γραμμάτων δεν καθορίζει την αλήθεια. Αυτή υπερβαίνει τα πάντα.
Ας την κρατούμε ζωντανή μες τον νου μας, μες τις φλέβες μας και ας την σεβόμαστε. Σ.Π.*
Αυτό και μόνο.
Χαιρετισμούς από Νέα Υόρκη,
Υιώτα
αστοριανή
Υιώτα
καλημέρα από Ελλάδα!
Αυτό μόνο..
Δημοσίευση σχολίου