Έγραψα ξοφλώντας το χρέος μου

Το σμυρίγδι δεν κουράζεται, γδύνει τα πράγματα απ’ το λούστρο τους και απομένουν
απροστάτευτα και χωρίς ματαιοδοξίες συνόλου.

Κι ακονίζω ένα μαχαίρι ίσα να φοβίσω την θλίψη από μένα ν’ απέχει.

Έγραψα ξοφλώντας το χρέος μου να πω την αλήθεια
των λουλουδιών και των έντιμων που τόσο σιωπάνε.

Η νύχτα με βρίσκει έφηβο που χάραξε στο μπράτσο του
όπως οι ναυτικοί σύμβολα τόσα.

Με τα λίγα είπα πολλά και τα πολλά με κατέκαυσαν.
Ταξίδεψε σε όλους γλυκό μου αντίο!