Αγαπώ τις ανατολές.

Αγαπώ τις ανατολές. Ζω 
με τα λουλούδια που ιχνογραφούνται

Μέσα μου. 
Ο κήπος τους είναι μια ευαγής χαρά

Που με πάει σε ύψη αθώρητα.

Πληθυντικά βλέπω τα μικρά μου και για έναν 
ενικό ιδέας κόπτομαι.

Πρωί ξυπνώ και οι ανάσες μου 
γρηγορεύουν

Μπροστά στην θάλασσα, 
μέσα στον ήλιο- 
εκεί

Που το ποίημα έχει πάλι υπόσταση

Όπως η νύχτα υποχωρεί και μένω

Με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων..