Είναι εκείνα τα
ωραία βραδάκια που τρέπεται σε φυγή ο χειμώνας.
Με σκισμένα τα
σώβρακα και καθ’ όλα ρακένδυτος.
Τότε που η ψυχή κι
αν δεν το θες, υποφέρει.
Γίνεται παιχνίδι η
μοίρα με την νεολαία που δεν παραδίνεται.
Κι ωραία είναι
έτσι.
Να ακολουθείς τον
παλμό στα μάτια των νέων, να ξεχωρίζεις
Τον μυστικό τους
δοκιμασμένο ρυθμό.
Τι κι αν ο αιώνας
καταρρακώθηκε; Εσύ
Που αποσχίστηκες
από τις μάζες
Προσβλέπεις μόνο
στην αδέκαστη φωνή
Υπέρ Ανθρώπου. Κι
ο Θεός
Καλά σε δοκιμάζει.
Σε άφησε έκθετο
μπροστά στο εικόνισμα της Ποίησης
και προσευχήσου
για τα σένα φουκαρά μου!
Έσω σε όλα σου
Αληθινός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου