Η μέρα σπαταλά τα νέφη της γύρω απ’ τα περιθώρια του ουρανού.

Η μέρα σπαταλά τα νέφη της γύρω απ’ τα περιθώρια του ουρανού.

Αυτός που κλαίει γέμισε θλίψη την προκυμαία και τα λουλούδια της χώρας.

Σιγανά λόγια κινούν τα ανεμούρια σε μελαγχολική δραστηριότητα.

Τα καράβια σφυρίζουν, το απόγευμα στέκεται μονολιθικό και μαρμαρωμένο

Στου Βόλου τα απλά τεκταινόμενα.

Εκκλησίες ως την άλλη άκρη και θολό νεράκι

Ψιχάλα ψιχάλα συμπυκνωμένες μνήμη και όραση.

Φέρσου ανάλογα: μην βγεις

Παρά μπροστά απ’ όλα- εκεί

Που η κάθε λέξη αφήνει

Θερμό λυρικό αποτύπωμα..