Μια κουρασμένη συντέλεια, πρώτη του Δεκεμβρίου, νοτίσαν όλα από σύννεφο
μετανιωμένο.
Μπορεί να ευχήθηκα θεωρίες, μπορεί να έταξα στον εαυτό μου μια απελευθέρωση- τονίστηκαν
Τώρα πώς άνθισε η μοναξιά μου ξημερώματα, κανείς δεν ξέρει…
Διαβαίνω δρόμους απερπάτητους, και μες τον γύρω μου ερειπιώνα
Αιχμηρή είναι η κάθε φωτιά και κοστίζει
Σε ψυχές που θα μιλήσουν κλαίγοντας μέσα στην αυπνία.
Όσα και να σας πω δεν είναι λόγος είναι μια κραυγή
Που δεν συγκράτησα, ούτε που έσβησα εντός μου ακόμα.
Γαμώ τις κοσμοθεωρίες μας, με τις απατηλές τους υποσχέσεις, ανάθεμα
Που επικροτούνε την ανάγκη, έστησαν
πάνω από όλους μας μια φυλακή.
Χλιμιντρώ όπως ένα αφηνιασμένο άλογο και από όλα πια αποχωρώ….
Με κούρασαν και οι παλινοστήσεις….
1/12/2024
Αναρτήσεις
