Καταγραφή πρωινής κτήσεως…

 

Σ’ όλα τα ‘’απολύτως τίποτα’’ που μου κομίζει η νύχτα,

εγώ εναντιώνομαι,

φτιάχνω τα οχυρά περιγράμματά μου, αφήνοντας πίσω μου,

την λάσπη των δρόμων.

Πλέον δεν με ξενίζουν οι μοναχικότητες.

Περπατώ μες τις σκιές, τολμώντας να ζητώ την ειρήνη.

Μπάφιασα να ακούω ολόγυρα έναν πόλεμο.

Θα κατσαδιάσω και τον άνθρωπο και τον θεό!

Ψηλά ψηλά, ρυθμό μου δίνει ένα μόμολο ασύντριπτο άστρο….

20/12/2024

Όλες οι αντιδράσεις

Αυτό που δεν βελάζει ούτε ουρλιάζει…

Και να μιλάς άσκοπο και να αποστομώνεις την πεταλούδα

Που πετά στριφογυρίζοντας πέρα από τα ιδανικά της….

Η μέρα έχει υποταγή. Άνοιξε τα μάτια και συλλογίσου

Πόσο απομακρύνθηκες απ’ την Αλήθεια· ο καιρός

Φτύνει επάνω σου τα κουκούτσια του: σαν

από φρούτο που το δάγκωσες και σου ‘σπασε τα δόντια.

Λυπήσου τώρα που δεν έχεις μιαν ελπίδα να κρατάς

Όταν θα σκοτεινιάζει και δεν θα ‘ναι τίποτα εύκολο· λυπήσου!

Θα καταλήξεις σε μία απρόβλεπτη μοιραία φυλακή

Λεπρός και δεν σε θέλει πια κανένας· η εποχή

Προσφέρει δύσπνοια και πόνο. Αν εξισώσεις

Τον μέσα σου κόσμο με εκείνον τον γύρω σου

Ένα αναθεματισμένο σύννεφο θανάτου θα σου πει

Για το πώς γράφεται στις μέρες μας μια Ιλιάδα….

19/12/2024

Συνειδητοποίηση σε μέτρο καταθλιπτικό…

Όπως ακούμπησα στην κοσμοθεωρία

Το αίμα φρένιασε, όλα φαινότανε εφικτά, μυρίζανε σαν κοντινό παράδεισο.

Βλέπεις ήτανε άλλα τα χρόνια. Με μπόλικη

Εργατική τάξη μεγαλώσαμε- μετά

Καταλάβαμε που βρίσκεται η αταξία.

Όσο να απογοητεύεσαι πάντα θα θέλεις ένα στήριγμα

Ψυχής, ζωής, του εαυτού σου στήριγμα. Όμως

Σαν σε κοντεύει η κατάληξη, νιώθεις

Μ’ απογοήτευση τον πόνο, περνούν οι μέρες και οι ευδαίμονες

Μαντατοφόροι οργανώνουν, σαν με μια παράφραση, τις ιδεολογίες

Εγκαινιάζουν την φτηνή ελπίδα, κι εσύ

Μένεις σε έναν ημιυπόγειο στοχασμό και μια κατάθλιψη

που σε στοιχειώνει!

18/12/2024

Η επανάσταση αρχίζει πάντα από το μολύβι μου!

Πρωινή ευωχία!

 

Πρόταση καθαρή του χειμώνα, μεσολαβώντας να υψιπετούμε ανάμεσα σε εκατομμύρια ρόδα που επαναστατούν και διαλαλούν μιαν ατέρμονη κατάνυξη.

Θα σταθούμε εδώ που ανοίγουνε οι ουρανοί, θα οσφρανθούμε

Το άρωμα της αυγής, το μέλι του λάμποντος κόσμου.

Όλο το ρητορικό μας βασανάκι θα απλουστευθεί και θα νιώσουμε τον παγωμένο αέρα

Να μας θωπεύει τρυφερά στα μάγουλα που θα ερυθριούν από παράφορη νεότητα.

Θα σκύψω και θα κόψω ένα λουλουδάκι μιαν αιώνια ανεμώνα και θα στο προσφέρω να χαρείς καρδιά μου

Κάτω από το φως μιας αστραπής Στιγμής, θα σου προσφέρω

την ζωή μου ολόκληρη σαν ένα μαγικό φιλί που θα σε αναστήσει

με την φούρια των Ανοίξεων

Γεμίζοντάς σε αφθονίες και αινίγματα οικουμενικά!

16/12/2024

Όλες οι αντιδράσε

Θα σημειώσω την ανάμνηση σε ένα νοτισμένο πακέτο

 Θα σημειώσω την ανάμνηση σε ένα νοτισμένο πακέτο

Τσιγάρα, θ’ ανάψω

ένα και θα φύγω για το σκοτεινό δωμάτιό μου, την ώρα

Που θα περνά το πρωινό λεωφορείο

Γεμάτο αλλοδαπούς που πάνε για δουλειά. Θα οργανώσω

την λύπη μου

Να με κεντά λιγότερο, θα αντέξω

την μοναξιά

Και θα ξαπλώσω στην κρεβάτι μου πιο κουρασμένος

Από ποτέ, θα τυλιχτώ

με την κουβέρτα

Και θα κοιμηθώ,

φαρδύς πλατύς,

έως το μεσημέρι

που ένας συρμός θα με ξυπνήσει· η ζωή

παντού θα φουντώνει

Σαν μία μελωδία που ακροατές ενστερνιστήκαμε

Αφήνοντας, κατά μέρος,

τα όνειρα

και την πικραμένη καρδιά μας!

Όλες οι αντιδρ

Αντίθετα από όλες τις συγκυρίες συμβαίνουν τα λόγια σου

 Αντίθετα από όλες τις συγκυρίες συμβαίνουν τα λόγια σου, συμβαίνει η καρδιά σου.

Παρακολουθώ τις αγρύπνιες σου, ο μαγεμένος είμαι

Από την νυχτερινή μουσική που αναβλύζει από όλα εκείνα που δεν μου είπες.

Όταν όλα σιωπούν εμείς εκμυστηρευόμαστε τις αλήθειες μας

Κρούοντας το φωτεινό αστεράκι που τρεμοσβήνει αφήνοντάς μας ερωτευμένους

Να σκεφτόμαστε μια γήινη ευτυχία που ανήκει μόνο στα ποιήματα….

Η δόξα του μικρότατου ανθρώπου!...

 

Άνθρωποι πολλαπλασιάζοντας τους ανθρώπους. Πολιτισμοί

των ανθρώπων, τεκταινόμενα. Χρώματα

αναμιγνύονται με τα χρώματα: ένας χορός

χρωμάτων.

Ομιλίες σκληρές, ομιλίες σαν από μουσική, βεντάλιες

ήχων που ανοίγουν μες την καθημερινότητα- ο άνθρωπος

πολλά τυρβάζει.

Κοίτα τον!

Το κάθε του πραγμένο είναι μια ψηφίδα που χαμογελά

στην Ιστορία της Ιστορίας και του πράγματος. Πιο

μαλθακός ή πιο σκληρός, ο άνθρωπος

ποτέ δεν πεθαίνει·

σηκώνει το ίδιον βάρος του και προχωρά

εμμένοντας καθένας σε δικές του προσηλώσεις…

10/12/2024

Το τέλειο κρυφτό κάποιας ευαισθησίας…

Τρελό φεγγάρι μάγκωσε την επιθυμία μου στον ουρανό·

Οπουδήποτε περπάτησα ίχνη ανάλαφρα οδοιπόρου που ανηφορίζει

Τώρα μου αναγνωρίζω·

Ίσος με τον άνου αέρα ίσος με την φωνή όταν γλιστρά και μένει

Μετέωρη κάτω από τα αψηλά κορμιά των δέντρων να την συναντήσει

ο Δεκέμβριος, μισή θαμμένη

Στο αφράτο χώμα της αυγής·

Όλα πιο τραγικά όπως γερνάω πλέον φαίνονται·

Και πάμπολλοι κηφήνες βλέπω που μαστίζουνε την κάθε αυγή·

Το μιαρό τους έργο με επιτυχία καταφέρνουν·

Ουδείς λοιπόν θα μείνει δίχως το φορτίο θλίψης·

Και να διαφωνώ με κάτι απ’ όλα τα γενόμενα μάλλον δεν

έχει σημασία πλέον·

Κινώ για την ακινησία·

Χαλάστρα πάντα μου έκαναν οι αριθμοί-

Ίσως γιατί πιο εύπλαστος από πανσές γεννήθηκα! Εδώ

Θα σταματήσω να αξιώνω λεξιλόγια μπαρουτοκαπνισμένα και

Θα οργανώσω ένα όνειρο να μου ανήκει, μια μικρή φωλιά

Όπου θα κρύψει το έγκλημά της η αλεπού ψυχή μου!

9/12/2024

Κούραση…

Μια κουρασμένη συντέλεια, πρώτη του Δεκεμβρίου, νοτίσαν όλα από σύννεφο

μετανιωμένο.

Μπορεί να ευχήθηκα θεωρίες, μπορεί να έταξα στον εαυτό μου μια απελευθέρωση- τονίστηκαν

όλα στις χαμηλές θερμοκρασίες.

Τώρα πώς άνθισε η μοναξιά μου ξημερώματα, κανείς δεν ξέρει…

Διαβαίνω δρόμους απερπάτητους, και μες τον γύρω μου ερειπιώνα

Αιχμηρή είναι η κάθε φωτιά και κοστίζει

Σε ψυχές που θα μιλήσουν κλαίγοντας μέσα στην αυπνία.

Όσα και να σας πω δεν είναι λόγος είναι μια κραυγή

Που δεν συγκράτησα, ούτε που έσβησα εντός μου ακόμα.

Γαμώ τις κοσμοθεωρίες μας, με τις απατηλές τους υποσχέσεις, ανάθεμα

Που επικροτούνε την ανάγκη, έστησαν

πάνω από όλους μας μια φυλακή.

Χλιμιντρώ όπως ένα αφηνιασμένο άλογο και από όλα πια αποχωρώ….

Με κούρασαν και οι παλινοστήσεις….

1/12/2024