Οι κόσμοι μου ονειρεύονται…
Κελί αυστηρό ο νους μου
αναζητά στα λεξιλόγια την αγάπη.
Συντυχαίνω βουρλισμένα
φεγγάρια και ύπνος ποτέ δεν με παίρνει.
Αγγίζω την σκόνη των άστρων
Και πλάθω με πηλό
υπερκόσμιο.
Κλαδεύω τις σκέψεις μου και
ξαναβλασταίνουν
Ανάμεσα στα πετρώματα μου
χαμογελά ο οψιδιανός
Ένα σκοτεινό πορφύρισμα και
η κάθε νύχτα λιποθυμά και με θέλει
Συνοδοιπόρο της.
Καθώς πηγαίνω απαρηγόρητος
προς τις φωταψίες τις ένδοξες, αφήνοντας πίσω μου τον θαυμασμό μιας αυγής, ο
κρατήρας των αινιγμάτων ανοίγεται και η φλόγα πηδά στον αέρα
αιθέρια!
Περιμένω την χαρμόσυνη αγγελία
και όταν τα πράγματα φυράνουν πάλι θα είμαι πλούσιος αγγίζοντας
το στήθος σου, Κόρη του
ήλιου, γλαυκή πεταλούδα της σκέψης μου, ιέρεια, πανέμνοστη κυρά!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου