Καθαρά Δευτέρα

Ο βόμβος μιας μέλισσας πάνω απ’ το λουλούδι

    Το τρυφερό σμίξιμο πέταλο με φτερό

       Κι o ήλιος

Φουσκωμένος από θερμότητα και αγιοσύνη.

       Πιο κάτω

          Το χωριό ξυπνά

             Μεσουρανεί ο Μάρτιος

Η Καθαρά Δευτέρα αμολά χαρταετούς

    Ψηλά ψηλότερα

        Πολύχρωμους σαν τα αισθήματα

Παρασέρνουν στα ουράνια τον χοϊκό καημό μας.

Ακούγονται σφυριά που καλουπώνουν την θλίψη

Και πριόνια που κόβουνε φέτες την μελαγχολική στιγμή

     Βιολιά, λύρες κλαρίνα

         Και υπόσχεται μια πανδαισία ο χλοοτάπητας.

Οι ελιές μηρυκάζουν αιώνια σκέψη

    Οι ελιές φιλοσοφούν αγέρωχες

       Και το χώμα πίνει την υγρασία αχόρταγα

          Σαν για να φτάσει κάποια εξαΰλωση.

Τα αθώα πράγματα αγγίζουν τις αθώες καρδιές

    Όλα τα συντροφεύει η ποίηση

       Κι ο χρόνος δεν υπάρχει αλλά υπάρχει

           Μια επιθυμία
             που προωθεί την ανατολή

               ως το εύθυμο μεσημέρι..