Θέλουν
συμπέρασμα οι καιροί. Να δαγκώνεις
Την
σάρκα του τρυφερού μήλου δεν είναι τίποτα, να κοιμάσαι
Αμέριμνος
μες τον χαμό
Είναι
το ίσον του, εν τη ζωή, θανάτου.
Σε πάνε
όλα στο φαρμάκι
Της
αδικίας. Φυλακές μοιάζουν τα όνειρα.
Κι ο
ποιητής.. Πώς έγινε σκιάχτρο που διώχνει
τις οξείες ιδέες
τις οξείες ιδέες
Και
στόμωσε η κάμα του και δεν κόβει σωστά;
Φλόμωσε
η ατμόσφαιρα ατασθαλίας ντουμάνι.
Είναι
δακρύβρεχτα τα φωτεινά περιβόλια μας.
Θέλω
μια λέξη αιχμηρή να κόβει σαν διαμάντι
Και
να μυεί τα πάντα γύρω μου σε ανάταση..
2 σχόλια:
...όπου κι αν ψάξω, θα σε... βρω!
Σαν γυναίκα, θα γράψω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
για την κοφτερή σου έμπνευση.
Χαιρετώ
από μια κατά τ΄ άλλα γραφική-λευκο-ντυμένη Νέα Υόρκη,
φιλιά στην Μαριάννα σου,
Υιώτα
Υιώτα
να αντέξουμε
στα χιόνια και στις βροχές και στον ήλιο
φιλιά και για σας
και στον Δημήτρη σου!
Δημοσίευση σχολίου