...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

13 Ιουνίου 2010

Φύγανε όλοι…

Φύγανε όλοι…
Ακούγοντας το άλλο εκείνο προσκλητήριο.. Φύγαν
και τώρα μόνο ένα κλάμα ακούγεται
των μανάδων που γέμισε τ' ουρανού την μεγάλη την στέρνα..
Και στον ύπνο μου μοναχά το επιμένον
νυχτολούλουδο ανάσταση τόση που θέλει
να λέει.. Φύγανε…

Στο κοιμητήριο το βράδυ ακούγεται
η σιγανή ψαλμωδία των φύλλων
όπως την κάνει θρύψαλα η άνοιξη
αλλά ο χρόνος
προχωρά
κάνοντας σκόνη και την χτεσινή σου αόριστη έκπληξη. Φύγανε…

Και στα ποιήματα θα μείνουν οι φωνές τους, τα γέλια
από την μακρινή εκδρομή που ο ήλιος
είχε στα μάτια τους το χρυσό του το χρώμα..

Και τους θυμάσαι να αιφνιδιάζουν σπουδαίοι την μέρα που δέχτηκε
να ρθούνε μέσα της με ένα αντικλείδι
χαράς.. Φύγανε…

Όμως θα έρθουνε στις σελίδες σου πάλι και πάλι
όπως ακούσματα από τα παιδικάτα μας που έχουν
μέσα τους παραμύθια
και χάνονται μες το μυαλό για να σε κυριέψουν
με χίλιους τρόπους
μετά..

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

" Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε•
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας -
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.
K. Καβάφης."

Φύγανε όλοι
κι η απουσία δεν χωράει πουθενά να θρηνήσει
και τούτο το δειλινό δραπετεύει με τις θύμησες αγκαλιά
κι ούτε ανάσα δεν ακούγεται….
Τη μοναξιά βαρύτερη να κάνει στις σιγανές ψαλμωδίες των φύλλων,
μα κείνο το στίγμα τους μένει στην ψυχή αποτύπωμα ,
για κείνες τις μέρες που το γέλιο τους γέμιζε κάμαρες
Δεν έχουν χαθεί, εξακολουθούν να ζουν....
Καλή Κυριακή ποιητή !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Πόσο γλυκά συνέδεσες το ένα ποίήμα με το άλλο και έπιασες τον καθοδηγητικό μίτο που γέννησε αυτές τις λέξεις!
Γιατί κι "οι θάλασσες από μακρυά επικοινωνούνε.."
Με σεβασμό την καλησπέρα μου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου