Το σπίτι ναυαγεί μες τα σύννεφα·

Μικρά ερωτευμένα κυπαρίσσια που τις λόγχες τους επάνω σμίγουνε
έτσι που τα καθίζει στο εδώλιό του ο αέρας.
Κι η μέρα
σπουδάζει ήλιο αττικό
δώδεκα η ώρα μεσημέρι και είναι
πολλά υποσχόμενα τα δέντρα.
Ένα καράβι στ' ανοιχτά αλλάζει σ' άσπρα τα πανιά του..
Σύγχρονα σκέφτομαι και σύγχρονα μιλάω.
Κοιτώ που γύρω μου είναι φλύαρα δέντρα
και στο βάθος η θάλασσα
ομοιοκατάληκτη με την υπόσχεση μιας άλλης ζωής.
Το σπίτι ναυαγεί μες τα σύννεφα· απ' τα παράθυρά του
ο ήλιος μπαίνει να σωθεί επάνω στο τραπέζι μια σελίδα
που έγραψε μια όμορφη στιγμή.
Έξω από το τζάμι
ο κόσμος ταλαιπωρεί την ευαισθησία του.
Μέσα στο σπίτι
οι λέξεις αόρατο φρούριο κάνουν
και σώζεται από αυτές το άσπρο μεσημέρι..

4.3.2010