δεν ξέρω την ρότα μου- πάω

Έτσι όπως πάω πια λαχανιασμένος στις σελίδες μου
ούτε κι ο θάνατος πια δεν με θέλει-
τι να τον κάνει έναν αθλητή που δεν ξεπέζεψε ποτέ;
Εκείνος θέλει πιο πειθήνιους υπηρέτες. Εγώ
εργολάβος απείθειας
ρημάζω το status του, τον απορυθμίζω.
Θεωρώ ευστοχία: μιλώ
την παρομοίωση που ξεδιπλώνει όλη την θάλασσα
και κάνει τον έρωτα απίστευτο δώρο-
το φιλί που καίει ως και το άηχο χαρτί
που από χτύπο καρδιάς δεν γνωρίζει.
Χωρίς κανόνες πια, χωρίς ανταμοιβές
έχω αφήσει να με παρασύρουν οι άνεμοι
του μυαλού-
δεν ξέρω την ρότα μου- πάω
σ' έναν συντελεσμένο χρόνο όπου πια ξεγράφονται
τα γραμμένα μου κι απομένει
ένα υπερσυντέλικο χάος..