Φουρφούριζε ένας αέρας σαν
Από ζωντανή ανάμνηση· σκάλιζα
Στον μικρό μου κήπο· ένας αιώνας
Από σπλαχνική ομορφιά.. Χτυπάει το σκαλιστήρι μου το χώμα·
Ουδέτερη η αγρύπνια μου
Και θετική· με ίχνη πάνω της από θεό που εκλείπει·
Πότιζα την αφράτη γη και
Την μνήμη· μια μέλισσα
ήρθε και κάθισε πάνω στο άλικο
Ρόδο· ‘’ Είναι η ψυχή της’’, είπα-
‘’είναι η ψυχή της!’’… και έφερα την απαλάμη μου στο κούτελο
Σκούπισα τον ιδρώτα· ‘’είναι η ψυχή της’’:
Το φωτεινό ζωύφιο του ουρανού!
‘’είναι η ψυχή της’’ ‘’θεέ μου, είναι η ψυχή της!’’
Κάπου εκεί, κοντά και μακριά, στον καθαρό
Ύμνο του μεσημεριού· ‘’είναι η ψυχή της’’
Μου παραστέκεται την ώρα που θαυμάζω
Την Ομορφιά μέσα στην μοναξιά, την λύπη
μέσα στην ελπίδα!
Είναι η ψυχή της!
22/8/2023 Αθήνα..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου