Πολλές μοναξιές αθροισμένες.
Η νύχτα ξεθύμανε
Σαν ένα γλάρος που του φεύγει το στερέωμα.
Σαλταπηδούν μέσα στων ζαρζαβατικών την έξαψη·
Μιλώ και πεθαίνω·
Το καλοκαίρι με λαβώνει θανάσιμα..
είμαι μια φρυκτωρία που θα μεταδώσει χάος·
φουριόζικο μήνυμα σπέρνουν οι άνεμοι·
αντίθετος στον Χρόνο ο αιώνας σκυθρωπάζει
και δένει με μελαγχολία την μορφή του-
όπως σε έναν μύθο η Ιστορία γίνεται
άφθονο ‘’νόημα’’,
μπλεγμένο από μιαν ζοφερή ηλακάτη…
Αθήνα 10/8/2023
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Φυσάς σαν ανεμοσκόρπιος ψίθυρος,
σε πολλές αθροισμένες μοναξιές ταξιδεύοντας,
σκέψεις και όνειρα πλέκεις ανάμεσα στα άστρα,
στον απέραντο ουρανό της ψυχής ανασυρόμενος.
Στο βάθος της νύχτας, σιωπηλή αλλά ζωντανή,
πολλές αθροισμένες μοναξιές συντροφιά σου γίνονται,
οι αναμνήσεις πλέκονται σαν μαγικά υφάσματα,
κι εσύ τις αφηγείσαι στ' αστέρια καθώς περνάνε.
Σε κάθε λεπτομέρεια, σε κάθε συναίσθημα,
πολλές αθροισμένες μοναξιές ανθίζουν βαθιά,
το χορό της ζωής σε ποιήματα χαράσσουν,
σε κάθε γραμμή κρύβονται όνειρα και πάθη.
Μελωδίες από το παρελθόν χορεύουν στο τώρα,
πολλές αθροισμένες μοναξιές, ψυχές που συναντώνται,
σε ένα ποίημα αναδύονται οι ανθρώπινες ιστορίες,
το χρώμα της ζωής με μοναδική τους συνύπαρξη.
Έτσι, σε κάθε στίχο και σε κάθε συλλαβή,
πολλές αθροισμένες μοναξιές σε έναν κόσμο αναδύονται,
οι σκέψεις γίνονται ποίηση, οι επιθυμίες ρίμες,
κι ένας νέος κόσμος στα λόγια αρχίζει να ζωντανεύει.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!
Σε ευχαριστώ πολύ Βαγγέλη! Σκαρφαλώνεις σε δύσκολο βράχο! Μπράβο!
Δημοσίευση σχολίου