Καιρός του σιγάν ή καιρός του ουρλιάζειν;

Καιρός του σιγάν ή καιρός του ουρλιάζειν; Κάπως

Πρέπει να διατυπωθεί αυτό: αντίθετες πάνε οι εποχές

Και ρημάζουν του σύμπαντος την συνάφεια.

Αμφιβολία την αμφιβολία παν’

Οι γνώμες μας- ταριχεύουν

την Ιδέα την ευεπίφορη

και για την Αντίφαση ορθώνονται

λέξεις τραγανές που μυρίζουν παράδεισο.

Μαραίνονται οι αθώοι-δεν τους συνδράμει η ηθική η επικρατούσα-

Μαραζώνουν και ζουν μες τον ύπνο τους

Παραμυθένιες λεπτομέρειες ενός κόσμου που εκλείπει

Και μόνο εγώ απόμεινα να αναγνώθω πια.

Καιρός του σιγάν λοιπόν- πώς να το πω;

Ζω με τις ρομαντικές αναζητήσεις μου, κι ίσως

Να μην υπάρχω και να μην το έχω καταλάβει ούτε εγώ!