...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Ιουνίου 2010

θα σου πάρω ένα φιλί να ξεκλειδώσω την νύχτα μου!

O χρόνος είναι μοχθηρός και ξεφτίζει τις μέρες
στις αγρύπνιες σου
κάποτε χωρά το φεγγάρι
κι άλλοτε ένας ήλιος εγωιστικός.

Ο εαυτός σου είναι ένας ολόασπρος κύκνος
που πλέει στα ήρεμα ψυχολογικά του νερά.
Τα κατάφερες!
Είναι φως η ψυχή σου κι όμως ψυχή δεν υπάρχει
και ο θεός
είναι μια νοσταλγία για να ξεπληρώσουμε
τιμωρημένο παράδεισο.

Αλλά θα ειδωθούμε:
πίσω από τις ανθισμένες λεμονιές, μετά από την μάντρα
του παλιού σπιτιού που φωτίζει
αργυρά το φεγγάρι.

Και θα σου πάρω
ένα φιλί να ξεκλειδώσω την νύχτα μου!

4 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Φίλε μου αυτή την σκηνή την έχω αληθινά ζήσει :
"Αλλά θα ειδωθούμε:
πίσω από τις ανθισμένες λεμονιές, μετά από την μάντρα"
Δεκατεσσάρων θα ήμουν τότε και θυμάμαι ακόμη το κυμάτισμα της λευκής φούστας πίσω μια ανθισμένη λεμονιά δίπλα στην μάντρα του σπιτιού της.
Μιλάμε τώρα: 1958 Dire Dawa Αιθιοπία.
Υγρά είναι τα μάτια μου.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Φίλε ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ αν σε πήγα τόσο πίσω με λίγες λέξεις νομίζω κάτι κατάφερα..
Ωραίο ταξίδι αυτό!
Των λέξεων..
Ούτε καν αναμονή σε κάποιο αεροδρόμιο..
Διαβάζεις και φύγαμε!!!
Την καλησπέρα μου!

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Ξεφτίζουν οι μέρες
και πώς να ξεπληρώσεις τον τιμωρημένο πράδεισο...
Με μια αγκαλιά λεμονανθούς
σ εκείνη την κατάλευκη αυλή....
με μνήμες νοσταλγούς,στον αέναο κύκλο του χρόνου...
Κι ένα φεγγάρι ω ναι ένα φεγγάρι, να καθρεφτίζει τις εξόδους που ψάχνεις τυφλά στο σκοτάδι... τους δρόμους εκείνους που σου λείπουν..
όσους δεν λάβωσες ακόμα εντός σου!!
Καλό βράδυ ποιητή!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

οι τελευταίοι των τελευταίων θα μείνουμε
να λατρευουμε αυτή την θεά των λέξεων!

Αχ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου