Εμού του λαλούντος…

Είμαι λερωμένος με την λαχτάρα σου ρουφώ
επιθυμίες που σε χαρακτηρίζουν, μια τρέλα
χαοτική δεσπόζει στα φιλιά που δεν σου πήρα- τι μου χρωστάς
πια και τι σου χρωστάω; Κανείς
δεν ξέρει, μας οφείλει
η ζωή, μας οφείλει
εκείνα που μας στέρησε,
μπουρδουκλώνονται μέσα στις μέρες σου
οι προσφυγές μου στο ερωτικό κορμάκι σου, ηχείο
που μιλά τα πάθη σου που αναγνώθω
και μεταφράζω σε αγνή άπεφθη
ποίηση
του λαλούντος..